เมื่อวันก่อนขยับพลาดไปหน่อย ปล่อยไก่ไปสองเล้า เสียรังวัดนักไอทีชั้นเซียนไปอักโข เรื่องมีอยู่ว่ามือถือของภรรยาออกอาการดับกลางอากาศ ต้องเสียบชาร์จจากถ่านสำรองเอาไว้ตลอด เลยคาดว่าเป็นเพราะถ่านเสื่อม พอมีโอกาสเดินผ่านมาบุญครองเพื่อขึ้นรถไฟฟ้าเลยแวะชั้น 4 อาณาจักรมือถือแห่งประเทศไทยหาซื้อถ่านใหม่สักก้อน แต่ความที่ไม่มีตัวเครื่องอยู่ด้วยเลยนึก ๆ เอาและโทรฯ ไปถามภรรยาว่ารุ่นไหนจะได้บอกคนขายได้ คนขายเขาก็วิ่งไปหาถ่านมาให้ ตอนเย็นก็มาเปลี่ยนให้ภรรยาด้วยความที่เป็นนักไอทีตัวยง (คือชื่อยรรยงน่ะนะครับ) เปิดก็ไม่ติด เสียบปลั๊กชาร์จไฟก็ไม่เข้า เอาล่ะสิ เลยถอดถ่านออกมาดูเปรียบเทียบระหว่างก้อนเก่ากับก้อนใหม่ว่ามันยังไงกัน เทียบดูก็พบว่าหน้าตาเหมือนกันทุกประการ (ตามรูปที่ 1-ไม่ได้ตั้งใจโฆษณานะครับ) เพียงแต่เบอร์รุ่นไม่ตรงกัน แต่พอดูตุ่มจ่ายไฟ (รูปที่ 2) ที่เป็นสีทองส่ีเหลี่ยมเล็ก ๆ ก็พบว่าก้อนเก่ามีสี่ตุ่มส่วนก้อนใหม่มีแค่สามตุ่ม อ้าวก็ไม่เหมือนกันนี่นา อย่างนี้ก็ผิดรุ่นแล้ว ใช้ไม่ได้ วันรุ่งขึ้นเลยต้องชวนภรรยาไปเจอกันที่มาบุญครองหลังเลิกงาน ต้องเอาเจ้าตัว (และมือถือ) ไปด้วย จะได้รู้แล้วรู้รอดกัน โชคดีที่เจอตัวคนขายคนเดิม ไม่ต้องเท้าความมาก เขาก็เปิดเอาถ่านเก่าออกแล้วเอาก้อนใหม่มาส่องดูเพื่อจะยัดเข้าไปแทน แล้วก็ชะงัก เงยหน้าขึ้นมาบอกผมว่า “พี่ต้องแกะแผ่นพลาสติกที่แปะไว้ตรงขั้วจ่ายไฟออกก่อนนะ” หน้าแตกสิครับ ผมเพ่งดู (ตามประสาคนแก่วัยเกษียณ) ก็เห็นว่ามีชิ้นพลาสติกใสแผ่นแคบ ๆ พอดีช่วงขั้วต่อไฟแปะบังไว้ คนขายก็แกะออก ใส่ถ่านเข้าไป ก็เปิดใช้งานได้ ชาร์จไฟก็ได้ ผมก็ถามด้วยความงงงวยว่า อ้าว แล้วทำไมของเก่ามันสี่ตุ่มของใหม่แค่สามตุ่ม ใช้ด้วยกันได้ด้วยเหรอ เขาก็บอกสั้น ๆ ว่า “ได้ ถ่านขนาดเท่ากันใส่เข้าไปได้ก็ใช้ได้แล้ว” ผมเลยขี้เกียจถามต่อ กลับมาบ้านก็จับถ่านเก่ากับใหม่มาประกบกัน (รูปที่ 3) พบว่าตำแหน่งตุ่มมันตรงกันเพียงแต่ของใหม่หายไปตุ่มนึง เฮ้อ สนุกสนานดี สรุปได้ข้อคิดมาหลายประการ เอามาเล่าสู่กันฟังเผื่อว่าเรา ๆ ท่าน ๆ จะได้เอาไปใช้ในฐานะคนที่ต้องเล่นวนเวียนอยู่กับอุปกรณ์ไฮเทคทั้งหลายเวลาหาซื้ออะไหล่หรืออุปกรณ์เสริม ไม่ว่าจะเป็นถ่านสำรอง แผ่นกันรอย เมมโมร่ี สายชาร์จ ปลั๊กไฟ ต้องมีเครื่องตัวจริงที่จะใช้อุปกรณ์เหล่านั้นไปด้วยเพื่อทดสอบใช้งานจริงที่ร้านเสมอ และแค่เสียบได้ไม่พอนะครับ ต้องทดลองเปิดใช้ดู จะได้ไม่ต้องเป็นแบบผมที่มีความมั่นใจเต็มร้อยว่าแค่เปลี่ยนถ่านมือถือเท่านี้ฝีมือระดับปรมาจารย์อย่างผมนี่เหลือเฟือ รายละเอียดทางเทคนิคต่าง ๆ แม้แต่เรื่องหยุมหยิมอย่างแผ่นปิดกันรอยที่ผมโดนมา อาจทำให้ต้องเสียเวลา เสียอารมณ์ เสียเที่ยว เสียหน้า และไปจนถึงเสียสตางค์เพิ่มได้ครับ เนื่องจากอุปกรณ์ไฮเทคพวกนี้พัฒนาเร็วมาก ๆ ๆ ๆ ๆ  แต่ละรุ่นจะอยู่ในท้องตลาดไม่เกินสองปี (ผมเคยไปหาซื้อเครื่องตกรุ่นเผื่อจะได้ราคาดี ราคาลงมาก็จริงแต่ไม่มีขายแล้ว) ดังนั้นแนะนำว่าอย่าไปซื้อของตกรุ่นเกินปีหรือสองปีเป็นอันขาด อย่าบอกว่าไอโฟนสี่ก็พอแล้ว จะไปเอาตั้งห้าหกเจ็ดไปทำไม ประเด็นนี้ไม่ใช่เรื่องของความทันสมัยหรือมีลูกเล่นใหม่ ๆ อะไรหรอกครับแต่เป็นเรื่องของอุปกรณ์เสริมและอะไหล่ต่างหากที่จะหายากขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ว่าจะเป็นซอง สายชาร์จ ถ่าน แผ่นปิดกันรอย หรือโปรแกรม รวมไปถึงเพื่อนฝูงร่วมชะตากรรม อันนี้ไม่นับพวกที่ซื้อรุ่นใหม่ตามแฟชั่นนะครับ ผมเน้นเฉพาะที่จำเป็นต้องใช้อุปกรณ์พวกนี้และทู่ซี้ใช้สักสามถึงห้าปี แต่ไม่ค่อยแนะนำให้ใช้เกินสามปีเพราะจะเริ่มวุ่นวายแล้วครับ ยกเว้นไม่ค่อยมีสตางค์ (แบบผม) ภรรยาผมถามว่า อ้าว แล้วสามตุ่มกับสี่ตุ่มมันไม่ต่างกันหรือ จะมีผลข้างเคียงอะไรไหม ใช้ไปจะระเบิดใส่หูหรือเปล่า ก็ขอบอกตรง ๆ เลยครับว่า ไม่รู้ และไม่สน ความซับซ้อนของวิทยาการนั้นสุดที่เรา ๆ ท่าน ๆ จะหยั่งถึงครับ เสียเวลา เสียหัวเปล่า ๆ อาศัยซื้อของแท้ (มั้ง) ก็พอจะอุ่นใจว่าเราคงไม่ซวยคนเดียว การซื้ออุปกรณ์รุ่นล่าสุดกับอุปกรณ์ที่ลูกเล่นมากนั้นเป็นคนละประเด็นกันครับ อาจซื้อรุ่นล่าสุดที่จอไม่ละเอียดมากนัก ขาดลูกเล่นอยู่บ้าง ราคาจะลดลงมามากทำให้ไม่เสียดายมากนักเวลาต้องโยนทิ้ง อย่าไปซื้ออะไรแพง ๆ โดยไม่จำเป็นเพราะเทคโนโลยีเปลี่ยนเร็วมาก ตอนนี้ตลาดรถยนต์ก็ออกมาคล้ายกัน มี minor change คือเปลี่ยนตรงนั้นนิดตรงนี้หน่อย ออกมาทุกสองสามเดือน มีไฟเลี้ยวที่กระจกมองข้าง เปลี่ยนไฟท้าย ต่าง ๆ เหล่านี้ทำให้รถแพง ๆ ที่ซื้อไปแม้จะมียี่ห้อ เป็นถึงรถยุโรป ก็ “ตกรุ่น” ไม่น่าขับไปเลย อะไหล่ก็หายากขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้เริ่มทำใจได้แล้วว่าซื้อรถเล็กราคาถูกน่าจะได้ประโยชน์มากกว่า ซื้อเท่าที่จำเป็น เวลาเดินไปซื้อของที่ละแวกอย่างมาบุญครอง ให้กำหนดจิตให้มั่น ซื้อเฉพาะของที่ต้องการเท่านั้น เพราะวันนั้นหลังจากหน้าแตกแล้วก็หลงซื้อถ่านสำรอง power bank มาให้ลูกสาวอีกก้อนหนึ่งเพราะเขารู้ว่าผมอยู่ร้านแบตเตอร่ีเลยไลน์เข้ามาสั่งเฉยเลย แถมตอนเดินกลับ ดูโน่นดูนี่แล้วก็อยากซื้อไปเสียหมด ของเล่นน่าใช้เยอะจริง ๆ โชคดีที่กระเป๋าเงินไปด้วยเลยยับยั้งชั่งใจได้เยอะ (เพราะกระเป๋าเปิดยาก) ยิ่งกลับไปดูที่บ้านแล้วก็เสียดายตังค์ มีอุปกรณ์เสริมวางทิ้งฝุ่นจับอยู่เกลื่อนไปหมด ใช้ไม่คุ้มสักเท่าไรเลย เทคโนโลยีนั้นน่าเล่นมากครับ แต่ก็ต้องมีสติรู้จักเล่น ที่สำคัญคืออย่าหน้าบาง อะไรไม่รู้ก็ถามเอาตรง ๆ เพราะมันมหากาฬมากครับ ไม่มีใครรู้ไปเสียทั้งหมดหรอก โดยเฉพาะคนขายที่อยู่กับพวกนี้ชั่วนาตาปี เขารู้ดีกว่าเราพวกขั้นเทพเยอะเลยครับ. อ.ดร.ยรรยง เต็งอำนวย ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ คณะวิศวฯ จุฬาฯ Yunyong.T@Chula.ac.th Facebook: yunyong.tengamnuay

ขอขอบคุณแหล่งที่มา : ความลึกลับของถ่านมือถือ – 1001

Posts related